Celem opracowania jest analiza wewnętrznych relacji w środowisku niemieckiej administracji w Belgii oraz jej konflikty z narodowosocjalistycznymi elitami w Berlinie. Kluczowa rola w tych rozgrywkach przypadła Leopoldowi III. W żaden sposób opracowanie nie jest próbą opisania historii okupacji w Belgii, a tym bardziej belgijskiego ruchu oporu.
Bernhard Bogedain nie jest postacią nieznaną na Górnym Śląsku. Cały szereg ulic nazwano jego imieniem. Napisano też wiele artykułów na jego temat. Mają one charakter przyczynkarski i opierają się na wspomnieniach ludzi, którzy go znali lub zetknęli się ze skutkami działań Bogedaina. Bez jego działalności nie doszłoby przypuszczalnie do plebiscytu na Górnym Śląsku w 1921 roku. Poważnej naukowej monografii się nie doczekał, aż do niedawna. Bernard Bogedain został stosunkowo wcześnie osierocony i wychowywał się u swojego wuja na katolickim probostwie. Wyrósł w przekonaniu, że jego obowiązkiem je
Prezentowana praca ma być próbą odejścia od czarno-białego postrzegania Niemców na Górnym Śląsku w okresie międzywojennym. Mimo kilku prób rekonstrukcji tego, kim byli, jak myśleli i jakimi motywacjami kierowali się Niemcy na Górnym Śląsku w tym okresie, obraz ten ciągle wydaje się niepełny. Przedstawiona biografia Hansa Lukaschka stanowi kolejny krok w kierunku zapełnienia tej luki (...) Praca podzielona jest na cztery części. Hans Lukaschek był aktywny w różnych, w zasadzie odrębnych okresach i politycznych rzeczywistościach.
Prezentowana tu galeria miejsc pamięci nie jest rodzajem przewodnika turystycznego po Górnym Śląsku, refleksji na temat historii regionu, czy przypadkowym zbiorem wydarzeń. Stanowi próbę rekonstrukcji kulturowych artefaktów leżących u podstaw tożsamości społeczności autochtonicznej. Twórcą pojęcia miejsc pamięci (lieux de mémoire) jest francuski historyk Pierre Nora. To on jako pierwszy podjął się próby rozszyfrowania znaczenia obiektów, które spełniają w pamięci rolę symboli. Przy czym miejsc pamięci nie rozumiemy tutaj tylko w kategoriach geograficznych.
Rudolf von Scheliha jest postacią niezwykłą. Był on przypuszczalnie jedynym niemieckim opozycjonistą, któremu udało się nawiązać kontakt z polskim ruchem oporu. W przeciwieństwie do innych przeciwników narodowosocjalistycznego reżimu nie kierowały nim żadne polityczne motywacje. Rebelia nie leżała w jego naturze, zachował natomiast niezależne myślenie i silny moralny kręgosłup. Tam, gdzie działa się komuś krzywda, gotów był bronić. Jeżeli ktoś potrzebował pomocy, von Scheliha starał się ją nieść bez pytania o korzyści czy ryzyko, które mogło być z nią związane.
Książka jest solidną pracą historyczną opartą na ogromnym materiale źródłowym. Autor stara się przedstawić problemy komunikacyjne w szerszym kontekście i wysnuć z tych analiz wnioski o charakterze politologicznym. Szuka odpowiedzi na pytania o odpowiedzialność Niemców za zbrodnie III Rzeszy. Autor jest dziennikarzem z wieloletnim stażem, dlatego przychodzi mu łatwiej analizować zawartość poszczególnych programów. Omawia audycje publicystyczne, informacyjne, zajmuje się programami muzycznymi i rozrywkowymi. Zwłaszcza te ostatnie kreatorzy polityki informacyjnej III Rzeszy uważali za kluczowe dl